Should've when you could've.

Aantal berichten : 21

“Ik wil dit niet,” sprak ze zacht, meer tegen de lucht dan tegen iemand in het speciaal.
Ze stond voor de spiegel in het kleine huisje waar ze woonde. Ze haalde even diep adem en knikte toen, kijkend naar hoe ze eruit zag. Ze zag er niet uit als iemand die thuishoorde in een klein huisje, maar dit kwam omdat ze rijk opgegroeid was, maar sinds de dood van haar ouders was het lastig geworden om genoeg geld te verdienen. Dus, ze had dat huis verkocht en had het voor elkaar gekregen een kleiner huisje aan te schaffen. Ze deed verschillende bijbaantjes om het eten te kunnen betalen. Al met al ging het redelijk zo. Ze was bijna zestien. Dan zou ze meer gaan verdienen, dus dan zou het goed gaan.
“Mama..” fluisterde ze zacht. Ze wilde niet meer alleen door. Hoe goed het ook ging in vergelijking met wat je zou verwachten, ze miste het. Ze wilde haar moeder. Ze had verhalen over haar gehoord. Ze was heel zorgzaam en ook al stond het al vast dat ze zou sterven tijdens de geboorte, ze deed het toch. Voor haar.
“Ik zie het niet,” sprak ze zacht. Ze keek naar haar eigen gezicht. Ze beet zacht op haar lip toen de tranen bijna omhoog kwamen. Na een paar keer diep adem gehaald te hebben, wist ze een neutraal gezicht op te zetten. “Daar gaan we.”

Eenmaal aangekomen bij haar favoriete plek in de buurt haalde ze diep adem. Ze zette haar voet op één van de takken en klom zo langzaam omhoog. Toen ze uiteindelijk op één van de hogere en stevigere takken zat, leunde ze met haar rug tegen de stam aan en keek ze schuin naar beneden.
Haar favoriete plek was in de boom. Dit omdat hier een eeuwige rust heerste die haar leek te kalmeren. Bovendien had ze vanaf hier een goed uitzicht op wie er in de buurt was. Meestal zagen ze haar niet voordat zij hen zag. Niet dat ze erg hoog zat.. Op zijn hoogst twee en een halve meter, waarschijnlijk. Maar alsnog. Dadelijk viel ze als ze hoger zat. Ze brak liever niets. Tot hier wist ze precies welke takken ze moest hebben, dus het was simpel. Maar, hoger ging ze niet. Bovendien had ze hoogtevrees. Als ze hoger zou gaan zou ze er uitvallen zodra ze naar beneden keek, helaas.
Eén van haar benen hing naar beneden, waardoor haar witte schoentjes en zwarte panty zichtbaar werden voor degenen die langs zouden lopen. Het maakte haar weinig uit, om eerlijk te zijn. Al zou het wel een beetje raar overkomen, gezien het niet normaal was dat een meisje met zo’n jurk in de boom zat. Maar ja. Eigenlijk was er weinig normaals aan haar. Ze had blauw haar omdat ze anders bang was dat haar moeder in de hemel haar zou verwarren met iemand anders. Nu viel ze dus tenminste op. Ze zuchtte eventjes droogjes en sloot haar ogen.