Naam: Erika Achternaam: Furudo Nickname: ~ Leeftijd: Almost 16. Familie: Ouders zijn gestorven, de rest kent ze niet. Geaardheid: Hetero Level: Level 1
ღUiterlijk:
Donkerblauw haar (natuurlijke haarkleur = zwart) en blauwe ogen. Redelijk klein (1.65) en slank gebouwd. Verder draagt ze voornamelijk jurken en heeft ze meestal ook iets in haar haar. Ze draagt enkel eyeliner en mascara.
ღInnerlijk:
Snel jaloers, mensenschuw, asociaal op sommige momenten, kinderlijk (soms wat té), geobsedeerd door schattige dingen. Ze houdt niet van mensen en laat dit merken ook. Ze raakt snel door hen geïrriteerd en zal dan steeds gemener reageren, tot het uitloopt op een ruzie. Toch is ze geen slecht persoon. Ze kent wel degelijk medelijden en geeft om anderen, maar laat dit niet merken omdat ze bang is om bedrogen te worden.
ღGeschiedenis:
Haar vader wilde haar niet. Of, niet meer, in ieder geval. Dit omdat haar moeder stierf bij haar geboorte en haar vader haar de schuld hiervan gaf. Hierdoor werd ze niet al te goed behandeld. Ze ontwikkelde een jaloezie voor de mensen die het goed hadden. Een soort haat. Mensen hadden dit echter niet door, omdat ze altijd stil was en.. Door haar uiterlijk leken ze haar snel te vertrouwen. Ze namen haar op in de vele vriendengroepjes die er waren en stuk voor stuk deed ze hen pijn. Ze stal iets van ze, bedreigde ze, bedroog ze als ze haar iets toevertrouwden.. En elke keer als ze thuis kwam werd ze hard geslagen door haar vader. ze wilde hen laten voelen hoe het voelde, maar ze begrepen haar niet. Dat maakte het alleen maar erger. Uiteindelijk kwam er een meisje die haar leek te begrijpen. Lindsay, genaamd. Deze was verstoten door haar ouders en leefde in een pleeggezin, maar die gebruikten haar als een bediende. Ze sloten een vriendschap en ze hechtte zich aan het meisje, totdat deze haar bedroog. De rollen waren omgedraaid deze keer. Ze werd boos en besloot dat dit nooit meer mocht gebeuren, dus zou ze niemand meer vertrouwen. Zo simpel was het. Haar vader stierf toen ze vijftien werd aan Huntington, een erfelijke ziekte die zij dus ook misschien had. Ze werd gevraagd om bij de dokter te komen, maar ze kwam niet. Ze wilde niet weten of zij ook zou sterven aan die ziekte. Ze wilde geen slecht nieuws. Ze was te bang daarvoor. Alles werd voor een tijdje veel makkelijker omdat haar vader weg was, maar ze begon last te krijgen van hoofdpijn en duizelingen. Ze begon uit te zoeken wat het was en kwam erachter dat ze nu een ‘Level 1’ was. Ze werd dus krankzinnig. Heel, heel fijn. De positieve gedachtes maakten plaats voor negatieve. Het geld raakte op en ze moest zelf voor het eten gaan zorgen. Voor de buitenwereld houdt ze haar situatie - even als het feit dat ze dus krankzinnig kan gaan worden - voor zich, want ze schaamt zich ervoor.
Het is Herfst in Madduro.
De bladeren verkleuren en vallen van de bomen af.
De temperaturen schommelen tussen de 11 en 17 graden en de kans op regen is vrij groot.
Index 
